Na czym polega?

Hipoterapia stanowi jedną z metod rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Obecność konia – "współterapeuty" – sprawia, że jest to wyjątkowa i niepowtarzalna metoda terapeutyczna dająca zupełnie nowe i niespotykane dotychczas możliwości. Ściśle wiąże się ona z innymi systemami rehabilitacyjnymi i w pełni korzysta z ich dorobku. Realizowana jest zawsze przez wykwalifikowanego hipoterapeutę zgodnie z zaleceniami lekarza oraz  innych specjalistów prowadzących danego pacjenta. Możliwe formy zajęć to:

• Fizjoterapia na koniu – gimnastyka lecznicza na koniu poruszającym się stępem ma na celu usprawnić pacjenta ruchowo. Zabiegi te prowadzone są przez hipoterapeutę-fizjoterapeutę lub pod kierunkiem fizjoterapeuty.

• Kontakt z koniem – jej celem jest nawiązanie kontaktu między pacjentem a zwierzęciem z otaczającym środowiskiem, w tym przede wszystkim z innymi ludźmi. Istotą tej formy hipoterapii jest kontakt pacjenta z koniem – stworzenie sytuacji terapeutycznej, a nie samo dosiadanie konia. Terapia ta prowadzona jest przez hipoterapeutę, który jest psychologiem, pedagogiem, psychiatrą lub pod ich kierunkiem. Niektóre dzieci od razu mogą rozpocząć treningi terapeutycznej jazdy konnej, podczas gdy inne są na to gotowe dopiero po latach intensywnej fizjoterapii na koniu.

• Psychopedagogiczna jazda konna – zespół działań jeździeckich, pedagogicznych i psychologicznych podejmowanych w celu usprawnienia intelektualnego, poznawczego, emocjonalnego i fizycznego pacjenta. Zajęcia te prowadzone są przez hipoterapeutę, który jest psychologiem, pedagogiem, terapeutą zajęciowym lub pod kierunkiem tych specjalistów.

Dzięki temu, że hipoterapia przynosi korzyści we wszystkich obszarach funkcjonowania człowieka – większość osób niepełnosprawnych może w niej uczestniczyć. Należy jednak pamiętać o istniejących przeciwwskazaniach do prowadzenia tej formy terapii. Dlatego zawsze konieczne jest skierowanie od lekarza prowadzącego danego pacjenta.

Do przeciwwskazań bezwzględnych należą:

• uczulenie na sierść, pot lub zapach konia,
• niewygojone rany,
• nietolerancja tej formy terapii przez pacjenta (np. niepohamowany lęk, brak kontroli głowy w rozwoju motorycznym i czynnej pozycji siedzącej, wyraźne zwichnięcia stawów biodrowych czy niestabilność kręgów szyjnych w przypadku zespołu Downa),
• skoliozy powyżej 20° wg Coba oraz pogłębiające się skoliozy idiopatyczne (czyli skoliozy o nieznanej przyczynie),
• choroby mięśni – przy sile mięśni ocenianej poniżej 3 punktów w skali Lowetta.

Wszelkie pogorszenia stanu pacjenta w zespołach neurologicznych, chorobach psychicznych lub z powodu ostrej infekcji są bezwzględnym przeciwwskazaniem do prowadzenia zajęć hipoterapeutycznych.

Do przeciwwskazań względnych należą:

• padaczka,
• upośledzenie umysłowe w stopniu głębokim,
• utrwalone deformacje i zniekształcenia,
• przykurcze,
• ograniczenia zakresu ruchu układu kostno-stawowego,
• dyskopatia,
• hemofilia,
• niektóre schorzenia okulistyczne.

W tym przypadku zależnie od stanu pacjenta lekarz może zezwolić na zabiegi hipoterapeutyczne lub nie.

GDZIE SZUKAĆ POMOCY?

Hipoterapia jest wspaniałą metodą terapeutyczną, która zyskuje coraz większą popularność w naszym kraju. Ma tylko jedną wadę – jej koszty są dosyć wysokie. Dlatego w większości ośrodków hipoterapeutycznych zajęcia są odpłatne. Niektóre z nich, jak te prowadzone przez fundacje czy stowarzyszenia, starają się obniżyć koszt zajęć, poszukując sponsorów, pisząc projekty, korzystając z pomocy wolontariuszy przy prowadzeniu koni, ale to niestety nie wystarcza. Dlatego serdecznie zachęcamy do przekazania swojego 1% podatku dochodowego właśnie na ten szczytny cel.