Wydaje mi się, że każde dziecko ma okres buntu. Pewnie jej to mnie, ale żeby nie tarcić dobrych stosunków, staraj się podzielać jakieś zaitneresowanie córki. Uczestniczyć w nim dość aktywnie np. chodzić razem na ciekawe wycieczki lub imprezy kulturalne i dużo z nią rozmawiać, ale nie pouczając. Jeśli chodzi o kwestie finansowe, to może zaproponuj jej jakiś sposób zarabiania np drobne zakupy dla sąsiadki, pomoc w prasowaniu w domu albo w pieleniu ogródka . Wydaje mi sie, że pieniądze , które łatwo przychodzą, nie są cenione i źle wydawane. Dawaj jej tylko ustalone kieszonkowe, a inne niech będą uzależnione od jej zaangażowania i samodzielnie zarobione.

Sam już nie wiem co robić;/ Myślałem, że to dlatego, że ja jestem spod znaku Skorpiona a Sylwia to  Strzelec- czyli mamy do czynienia z dwoma charakternymi ludźmi. Ta koniugacja planet chyba nam nie pomaga...  Jak tu wychować małą buntowniczkę nie przetrącając jej psychiki?

Mówię
Ja- Zjedz wreszcie śniadanie!( bawi sie nim 20 minut, a wie ze sie spiesze i chce ja podwiezc do szkoly)
Ona Wali ręką w stół
Ja- Nie zachowuj się tak jesteś dziewczynką! podnoszę głos  i tez walę w stół ręką
Ona- Mamo tata na mnie krzyczy! Odwieziesz mnie do szkoły?

Skaranie boskie z tymi babami;/

Wyobraź sobie, że ja mam tak codziennie. Mam przed sobą dwójkę niesfornych starszaków i dwie wygłodniałe beksy przy cycu!!!

Miałam podobną sytuację, tyle że u mnie spór był że był powiem siostrzany. Ola miała13  lat, Zuza pół roku i od starszej ciągle słyszałam, że wolałaby być jedynaczką albo że zaoszczędzilibyśmy pieniądze zamiast kupować młodszej zabawki... Ja po prostu ustaliłam limit kieszonkowego wypłacanego raz w tygodniu w sobotę.  Są kary- cofnięcie ,,wypłaty", no i - gaże extra na przykład za posprzątanie garażu, ale jeśli o to chodzi to staram się raczej nagradzać ulubionym deserem, wolnym popołudniem itp. W wakacje dorabiała sobie u mojej kuzynki zbierając porzeczki i wyprowadzając psa sąsiadki na spacery. Myślę, że ten bunt był też po części związany z pojawieniem się nowego członka rodziny, ale kto wie? Od tego czasu minął już ponad rok, Zuza podrosła, a Olka przestała aż tak bardzo przejmować się kwestiami finansowymi. Kiedyś nawet usłyszałam, że może się dołożyć do jeździka dla siostry :) I mam takie pytanie wesoły_romek: czy Sylwia zajmuje się braciszkiem, pomaga w opiece itp.?  Czasem tak bywa, że kilka sytuacji kryzysowych zbiera sie w jedną całość i następuje ,,przełom"- potulne dziecko zmienia się w rozwydrzonego potworka, które nie reaguje na prośby ani grośby. Trzeba to przeczekać. Nie narzucać się, ale rozmawiać. Radzić, ale nie sypać mądrościami. Traktować jak dorosłego, razem z wszystkimi konsekwencjami. A nagrodą będzie po prostu ,,Kocham cię". Małe dziecko jest w pewien sposób uzależnione od rodzica. Nastolatek próbuje się uniezależnić. A potem przychodzi okres współzależności. Ale na wszystko trzeba po prostu zapracować.

Mówię
Ja- Zjedz wreszcie śniadanie!( bawi sie nim 20 minut, a wie ze sie spiesze i chce ja podwiezc do szkoly)
Ona Wali ręką w stół
Ja- Nie zachowuj się tak jesteś dziewczynką! podnoszę głos  i tez walę w stół ręką
Ona- Mamo tata na mnie krzyczy! Odwieziesz mnie do szkoły? **



A jak sie dalej rozwija taka sytuacja? Warto (wg mnie) wszystko przemyslec i nie dać się wciągnąć w takie pyskówki. Jeśli nie chce jeść śniadania - niech nie je (ale zabierze drugie śniadanie do szkoły).
Nie wiem, co by miało znaczyć: nie zachowuj się tak, JESTEŚ DZIEWCZYNKĄ.

Czy to oznacza, że chłopcy tak się mogą zachowywać?;)

Zastanów się, co mała chce w ten sposób osiągnąć (chce, żeby mama odwoziła ją do szkoły? może chce coś przegadać w aucie z mamą? może potrzebuje chwili sam na sam z mamą?) - i czy uda się osiągnąć jakiś kompromis - bez wrzeszczenia i walenia w stół. 

Dzisiaj u mnie była tzw. ,,narada wojenna" i przypomniałam sobie o jeszcze jednej pomocnej kwestii: włączeniu w życie finansowe rodziny. U mnie Olka wprost ciągle była zła na moje oszczędzanie i od tej pory mamy pewien rytuał. Po części powstał by nauczyć rozsądnego gospodarowania pieniędzmi, zaoszczędzić, a po części by Ola dowiedziała się, gdzie ,,znika" większa część naszych pieniędzy.  Rozsiadamy się wszyscy przy stole i przygotowujemy kartkę. Spisujemy nasz dochody , a po drugiej stronie wydatki całej rodziny (opłaty, jedzenie, środki czystości itd.) oraz poszczególnych jej członków ( nowa zabawka dla małej, plecak dla córki koszula dla męża itp.). Dochód dzielimy na kilka części. Na pierwszą odkładamy kwoty za rachunki, na drugą 10% całej sumy- nasze oszczędności. Resztę dzielimy na cztery mniejsze kupki i wkładamy do kopert. Koperty rozrywamy zawsze we wtorki wieczorem i to są właśnie narady wojenne :)  Ola dostaje też wtedy swoje kieszonkowe. W soboty jeździmy do supermarketów, gdzie robimy zakupy na kolejny tydzień. Jeśli w kopercie czarna dziura trzeba niestety czekać do następnego wtorku i rozsądnie planować wydatki. Zawsze powinna jednak zostać choćby niewielka kwota na nieprzewidziany zakup, np. leków. Gdy cokolwiek zaoszczędzimy- wkładamy do naszej wyszczerbionej ,,filiżanki na czarną godzinę". Trwa już to ponad rok i aż się zdziwiłam, co wyciągnęłam z niej pod koniec czerwca. To, co przedtem wydawaliśmy na słodycze, nową bluzeczkę i setki innych mniej lub bardziej niepotrzebnych rzeczy, teraz przerodziło się w tygodniowe, rodzinne wczasy w górach. Niezapomniane wrażenia ;) A oszczędzać będziemy nadal, bo od tego czasu już nie usłyszałam do córki ,,Mamo, kup mi nową sukienkę". Teraz ma dwa wyjścia: zaoszczędzić albo... przerobić sama ;) To naprawdę działa, a lekcja oszczędzania wyszła nam wszystkim na dobre.

wesoly_romek, i jak tam? Opanowałeś sytuację? :)